เว็บไซต์การท่องเที่ยวไทเป

ต้าเต้าเฉิงเป็นสถานที่ที่มีความสำคัญอย่างมากในประวัติศาสตร์การค้าใบชา “ห้างชาจิ่นจี้” บนถนนกุ้ยเต๋อ “ห้างชาซินฟางชุน” บนถนนหมินเซิงตะวันตก “ห้างชาหนานซิง” บนถนนซิงหนิงเหนือ ที่ปัจจุบันเป็นโรงงานใบชาเฉวียนเสียง “ห้างชาโหย่วจี้” บนถนนฉงชิงเหนือ ล้วนเป็นห้างชาที่มีบทบาทสำคัญในการพัฒนาอุตสาหกรรมใบชาทั้งสิ้น

ต้าเต้าเฉิง ไต้หวัน เป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้ใบชาไต้หวันมีชื่อเสียงโด่งดังไปทั่วโลก ห้างชาโหย่วจี้ก่อตั้งทำธุรกิจอยู่ที่นี่มานานกว่าร้อยปี จากการคัดสรรใบชาชื่อดังจากทั่วไต้หวันอย่างพิถีพิถัน ด้วยหลักการแบบดั้งเดิม สินค้าคุ้มค่ากับราคาและการทำธุรกิจจริงจัง ที่ทำให้ความหอมของใบชาสืบทอดต่อไป

บ้านเกิดของเฉินเทียนไหล ซึ่งเคยเป็น “ห้างชาจิ่นจี้” ในอดีต อาคารแห่งนี้เป็นอาคารสไตล์บาโรก สูง 3 ชั้น สร้างขึ้นเมื่อปี ค.ศ.1920 ลักษณะภายนอกอาคารที่หรูหรา สไตล์ยุโรป ด้วยโครงสร้างของตัวอาคารที่มีลายดอกไม้ห้อยระย้า คาน เสาลายคลาสสิค ทางเดินประตูโค้งใหญ่เป็นต้น ที่มีทั้งความหรูหราและโรแมนติก

หลี่ชุนเซิง เศรษฐีชื่อดังแห่งต้าเต้าเฉิง เนื่องจากทำธุรกิจค้าขายกับบริษัทต่างประเทศจนร่ำรวย เป็นบุคคลในตำนานของต้าเต้าเฉิง อาคารสองชั้นหลังนี้ ในสมัยปลายราชวงศ์ชิงเคยเป็นที่นี่เคยเป็นที่อยู่อาศัยของชาวต่างชาติ พ่อค้าที่ร่ำรวยและบริษัทต่างชาติมักจะรวมตัวกันที่นี่ จนทำให้ต้าเต้าเฉิงเป็นถนนที่เจริญรุ่งเรืองที่สุดในสมัยนั้น

หมงเจี่ยเคยเป็นซอยถนนไทเปที่เก่าแก่ที่สุด ในปี 1853 หลังจากที่เขตเมืองและชนบทถูกรวมเข้าด้วยกัน กลุ่มคนจีนหมินหนาน ก๊กซันอี้ ได้ขับไล่คนจีนหมินหนาน ก๊กถงอานออกจากเขตหมงเจี่ย ทำให้คนจีน ก๊กถงอานอพยพมาตั้งหลักแหล่งอยู่ที่ต้าเต้าเฉิง ซึ่งในสมัยนั้นต้าเต้าเฉิงเป็นเมืองใหม่ที่มีท่าเรือพาณิชย์ที่สำคัญ บ้านเรือนและกำแพงส่วนใหญ่เป็นการตกแต่งตามแบบสถาปัตยกรรมตะวันตก ซึ่งตัวอาคารเป็นแบบลูกผสมจีนกับตะวันตกที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว แสดงให้เห็นถึงทัศนียภาพของอาคารพาณิชย์ติดถนนที่อยู่รวมกันในอดีต

วัดนี้สร้างขึ้นเมื่อปีเสียนฟงที่ 6 ของราชวงศ์ชิง (ค.ศ.1856) ตั้งอยู่บนพื้นที่ประมาณ 152 ตร.ม. มีสานุศิษย์ที่นับถือมากมาย นอกจากเทพเจ้าเฉิงหวงเหยียแล้ว ที่ดึงดูดใจนักท่องเที่ยวมากที่สุดก็คือ เทพเจ้าแห่งความรัก แยว่เหล่าเหล่าเหริน ในแต่ละปีมีคู่รักที่สมหวังนำขนมแต่งงานมาถวายมากกว่า 6,000 คู่ เครื่องรางที่นิยมมากที่สุดคือรองเท้าแห่งความสุข ซึ่งเป็น “เครื่องรางปกป้องความรัก” ที่มีชื่อเสียงอย่างมากในไทเป

ศาลเจ้าฉือเซิ่งกง ต้าเต้าเฉิง ที่เรียกกันทั่วไปว่า ศาลเจ้าแม่มาจู่ ต้าเต้าเฉิง ที่บูชาเจ้าแม่มาจู่หรือเจ้าแม่ลิ้มกอเหนี่ยว ซึ่งเป็นเทพเจ้าที่คุ้มครองการเดินสมุทร ศาลเจ้าฉือเซิ่งกง ศาลเจ้าฝ้าจู่กง และวัดเสียไห่เฉิงหวง ถือเป็นวัดใหญ่ 3 วัดแห่งต้าเต้าเฉิง ที่บริเวณหน้าวัดมีร้านขายอาหารราคาถูกจำนวนมาก

วันที่ 15 เดือน 3 ตามปฏิทินจีนของทุกปี วัดเป่าอันกง ต้าหลงต้ง จะงานเฉลิมฉลองวันเกิดของเทพเจ้าเป่าเซิงต้าตี้ โดยจะจัดงานครั้งละ 2 เดือน จัดกิจกรรมที่ชื่อว่า “เทศกาลวัฒนธรรมเป่าเซิง” ที่ผสมผสานศาสนาและพิธีกรรม ศิลปะและประเพณี การบรรยายให้ความรู้เกี่ยวกับโบราณสถาน ละครพื้นบ้านจีน ขบวนแห่ และพิธีลุยไฟไว้ด้วยกัน เป็นงานพิธีทางศาสนาที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ครึกครื้นที่สุด และมีประชาชนเข้าร่วมงานมากที่สุดในเขตภาคเหนือของไต้หวัน

สร้างขึ้นเมื่อปี 1927 ตั้งโดดเด่นเป็นสง่าอยู่บนถนนโบราณต้าหลงต้ง ซึ่งมีนัยสำคัญหลายประการเช่นเป็นสถานที่ประกอบพิธีกรรม เป็นสัญลักษณ์แห่งบัณฑิต และเป็นโบราณสถานระดับจังหวัดเป็นต้น

วัดนิกายเซตหลินจี้หู้กั๋วเป็นวัดที่สร้างขึ้นตั้งแต่สมัยที่ญี่ปุ่นปกครองไต้หวัน สิ่งปลูกสร้างทั้งซุ้มประตูและตำหนักใหญ่ล้วนเป็นสถาปัตยกรรมคลาสสิคตามแบบฉบับของวัดพุทธในสมัยเอโดะของญี่ปุ่น เนื่องวัดหลินจี้หู้กั๋วมีคุณค่าทางประวัติศาสตร์ ทางด้านศิลปะและวัฒนธรรม ในปี 1998 จึงได้ขึ้นทะเบียนเป็นโบราณสถานระดับจังหวัด

ร้านนี้มีประวัติยาวนานกว่า 90 ปี ที่ผ่านมาทั้งในยุคทองที่รุ่งเรืองและให้ยุคที่ตกต่ำ เดิมทีเป็นร้านขายกระดาษเงินกระดาษทอง ผ่านทั้งยุคสมัยที่จีนทำสงครามกับญี่ปุ่น และสมัยที่รัฐบาลคณะราษฎร์ทำสงครามกับพรรคคอมมิวนิสต์ ต่อมาค่อยๆ เปลี่ยนมาทำธุรกิจโคมไฟโบราณ นอกจาก กิจกรรม”ถนนจ่ายของตรุษจีน” ในจัดขึ้นในช่วงจับจ่ายซื้อของเพื่อเตรียมตัวสำหรับวันตรุษจีนของทุกปี และกิจกรรมตลาดผ้าแล้ว ร้านนี้ยังถือเป็นร้านที่โดดเด่นของถนนตี๋ฮว่าอีกด้วย

บริการชาและเครื่องดื่ม ข้าวกล่องเกษตรกรรายย่อย ขนมวัฒนธรรมเทพเจ้าแยว่เหล่า ซึ่งเป็นสินค้าที่เป็นเอกลักษณ์ของท้องถิ่น คอกเทลสไตล์ท้องถิ่น ฟังเพลงภาษาไต้หวันเก่า นอกจากนี้ยังมีพื้นที่จัดแสดงสินค้างานสร้างสรรค์ ที่สามารถหาซื้อของฝากที่จากไต้หวันที่ไม่เหมือนใคร

ร้านอาหารแห่งนี้เป็นร้านที่คนไต้หวันสมัยก่อนใช้เป็นสถานที่ดูตัวแต่งงาน ในยุคนั้นที่นี่เป็นสถานที่ที่ทันสมัยที่สุด เป็นร้านอาหารฝรั่งที่มีประวัติยาวนานที่สุดในไทเป ก่อตั้งในปี 1934 ในขณะเดียวกันร้านสเต็กโปเลอโร่ยังเป็นศูนย์กลางด้านศิลปวัฒนธรรม เมนูอาหารที่เลือกสรรเป็นพิเศษ

หลี่ชุนเซิง เศรษฐีชื่อดังแห่งต้าเต้าเฉิง เนื่องจากทำธุรกิจค้าขายกับบริษัทต่างประเทศจนร่ำรวย เป็นบุคคลในตำนานของต้าเต้าเฉิง อาคารสองชั้นหลังนี้ ในสมัยปลายราชวงศ์ชิงเคยเป็นที่นี่เคยเป็นที่อยู่อาศัยของชาวต่างชาติ พ่อค้าที่ร่ำรวยและบริษัทต่างชาติมักจะรวมตัวกันที่นี่ จนทำให้ต้าเต้าเฉิงเป็นถนนที่เจริญรุ่งเรืองที่สุดในสมัยนั้น

หมินอี้เฉิง ตั้งอยู่ที่ถนนตี๋ฮว่า ข้างวัดเสียไห่เฉิงหวงเมี่ยว เป็นอาคารพาณิชย์ติดถนนที่ชั้นล่างเป็นหน้าร้าน และชั้นบนเป็นบ้านพักในตัว ที่มีอายุนับร้อยปี ด้วยแนวคิดที่จะนำเสนอศิลปะพื้นบ้าน และศิลปินผู้ทำงานเกี่ยวกับวัฒนธรรมโบราณและงานสร้างสรรค์อื่นที่เข้ามาอาศัยอยู่ที่นี่ ได้ผสมผสานรวมตัวกันจนกลายเป็นอุตสาหกรรมและวัฒนธรรมของต้าเต้าเฉิง

ก่อนปี 1908 ที่นี่เดิมเป็นสวนดอกไม้แห่งหนึ่ง สมัยญี่ปุ่นปกครองไต้หวันได้ปรับปรุงให้เป็นตลาด ในอดีตที่นี่มีร้านขายผ้าเกือบ 1,000 ร้าน เป็นศูนย์ค้าผ้าที่ใหญ่ที่สุดในไต้หวัน ต้าเต้าเฉิงยังเป็นแหล่งเพลงละครพื้นบ้าน จนได้ชื่อว่า “ขุมละคร”

ต้าเต้าเฉิงเดิมทีเป็นที่อยู่อาศัยของชนพื้นเมืองเขตที่ราบ เนื่องจากที่ว่านหัว(หรือหมงเจี่ย) เกิดการต่อสู้กันอย่างรุนแรงกับชาวถงอาน ทำให้ชนพื้นเมืองเหล่านี้ย้ายถิ่นฐานมาอาศัยอยู่ที่ต้าเต้าเฉิง เป็นจุดเริ่มต้นความเจริญของร้านค้าและบ้านเรือนที่อยู่ริมแม่น้ำต้านสุ่ย หลังจากที่เปิดทำการค้าที่ท่าเรือต้านสุ่ย ต้าเต้าเฉิงที่อยู่ภายใต้การปกครองของขุนนางหลิวหมิงเฉิง ได้กลายมาเป็นศูนย์กลางการกระจายสินค้าที่รุ่งเรืองที่สุดของไทเปในสมัยนั้น